XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Arpegi alaia jarri ondoren onela galdetu zion mutil atsegiñari:
- Ni usoa banintz eta zu eiztaria baziña ¿zer egingo ninduzuke, aize zabalean joaten utzi ala sarepean sartu?
- Biak - erantzun zion Martin-ek.

-¿Eta nola bada?- neska jakin-naiak.

- Elizondo-ra joaten utziko nizuke, baño nere sarean...- ez zuan bukatu.

Ordea, Mirele-k ederki asmatu aren esan-naia.

Ikusi: -¿Eta nola jakingo zenuke zure sarean banengo ala ez?- berriro galdetu zion.

- Ondoen zeorrek esango zenuke.

Mirele-k burua makurtu ta aldameneko belarrak esku txikiarekin tiraka moztu.

Ixilune baten ondoren jarraitu zuan; - Esaidazu, bada, nola atxitzen dituzten usoak emen.

- Etxalarr-en arrapatzen dituzten era berean - asi zan Martin .

- Udazkenez etorri oi dira usoak, batez ere iparr-aizearekin, eta ba'doaz pillaka itxasotik ego-alderat.

Batzuetan uso-samalda izugarria izaten da.

Alakoetan guztiak batean ilda eroriko balira, lurra zurituko lukete; aidean dijoazela askotan gerizpe itzala sortzen dute eguzki-azpian.

Antziñako uso-eizkera au lilluragarria da.

Uso zerrenderi begira bai atsegin egoten dala.

¿Ikusten duzu auzko itxas-egi alaiak nola agiri diran? Andixe etortzen dituzu.

Sareak, berriz, lepo-sarrera onetan egon oi dira, zugatz orien eta onuntzkoen arteko aizebidean.

Abe batzutik lotuta xirrika batzuen bidez erori.

Andik onerakoa sarebide zabala duzu, mendi-alde aundiak baztarrean.

Orra-ba' eiz-tokia.